Eind jaren 70 was er grote vraag naar kleine
jazzformaties om het publiek in winkelcentra en op braderieën
aangenaam te verpozen.
De legendarische Heemsteedse sousafonist Piet
Peeperkorn zag hier wel brood in en richtte in 1980 de BASIN STREET
JAZZBAND op. Hierbij putte hij uit het rijke arsenaal van de
“Haarlemse Jazz Club”.
De oorspronkelijke bezetting bestond uit: Remco van
der Gugten (rieten), Henk Leeftink (cornet), André Blankert
(banjo en zang), Robert Schreuder (wasbord) en Piet Peeperkorn
(sousafoon).
In 1981 nam Limehouse Seven oprichter en cornettist
Ton van Brussel de plaats in van Henk Leeftink i.v.m. diens
verhuizing naar Putten. Zo werd er de eerste jaren flink geschnabbeld.
Inmiddels had Ton in 1985 de Limehouse Jazzband
vaarwel gezegd en kwam er meer tijd vrij om aan de Basin Street te
besteden. Het orkest werd uitgebreid van 5 naar 7 man.
Oude (Limehouse) bekenden , Ruud Ditmarsch (cl/alt)
en Peter Rijkhoff (p – na korte tijd vervangen door Martin
Santink) werden toegevoegd en Ger Booiman nam de plaats in van drummer
(en wasbordspeler) Robert Schreuder.
Er werd gearrangeerd, serieus en regelmatig
gerepeteerd en zo werd het oude looporkest een podiumorkest.
Mede door de 2e rietblazer (i.p.v. een trombonist)
ontwikkelde de band een geheel eigen stijl in het
“oud-zwarte”idioom en vele jazzclubs en jazzfestivals in
binnen- en buitenland wisten de band te vinden.
Helaas overleed Piet in 1991. Hij werd opgevolgd
door Gerard Pol (tuba en bas) en met hem kwam Willem Deutekom (banjo), een
ijzersterk duo, waardoor de ritmesectie een stevige basis kreeg.
Ton nam (en neemt) de arrangementen voor zijn
rekening.
Toen 2e rietblazer Harry Kuipers, die in 1989 de
plaats van Remco ingenomen had, in 1997 noodgedwongen moest stoppen en
vervangen werd door trombonist Richard Cochrane, kon ondanks de
verandering van klankkleur de eigen sound behouden blijven.
De arrangementen kregen nu (gezien Ton’s
voorliefde voor de Friscojazz van Lu Watters en Turk Murphy) een
duidelijker Friscostempel, een in Nederland niet veel gespeelde en
gehoorde stijl.
Eind 2000 moest Martin Santink door
gezondheidsproblemen de band verlaten, maar met pianist Jan Gombert
heeft de band een sterke troef in handen gekregen.
Zeer lovend is de bekende en gewaardeerde
jazzkenner Herman Openneer in zijn “sleeve notes” bij
de eerste CD van de BASIN STREET JAZZBAND over het ensemblespel, de
swingende ritmesectie, de eigen, unieke en makkelijk herkenbare
sound en last but not least het buitengewoon interessante repertoire.
Nog steeds timmert de BASIN STREET JAZZBAND stevig
aan de weg.
Critici omschrijven de band als zeer homogeen,
stijlvol en stijlvast, met een zeer te waarderen repertoire en een voor
een amateurorkest bijzonder hoog muzikaal niveau.
